Als er iets goeds is voortgekomen uit de Covid-19 pandemie, dan is het wel de verschuiving naar werk op afstand.
Vanaf april is het percentage Amerikaanse werknemers dat thuis mag werken gestegen van 37% naar 57%, wat goed is voor zowel werknemers als werkgevers. Uit een onderzoek bleek dat de toename van kantoren buiten de deur samenviel met een stijging van de productiviteit met 47%.. En begin mei merkte Gallup op dat 38% van de werknemers in de VS aangaf zich “betrokken” te voelen bij hun functie – het hoogste percentage sinds het begin van het onderzoek in 2000. Uit onderzoek blijkt dat werknemers die een hogere mate van betrokkenheid rapporteren, eerder geneigd zijn te blijven, nieuwe klanten aan te trekken en bestaande klanten zeer goed te behandelen.
Maar als werknemers niet op kantoor hoeven te zijn om effectief te werken, moeten ze dan wel in hetzelfde land zijn? De technologie die bedrijven als Twitter in staat stelt om hun teams off-site te brengen kan ook gebruikt worden om internationale werkgelegenheid te vergemakkelijken. Bedrijven kunnen buitenlandse werknemers inhuren zonder hen te vragen te verhuizen of zelfs maar een voet in het land te zetten. En voor sommigen is “virtuele immigratie” al een realiteit sinds lang voor de pandemie.
Anita Lettink, oprichter van HRTechRadar, werkt al zo’n 20 jaar in de HR-technologie, waarvan een groot deel, zegt ze, is besteed aan het managen van wereldwijde teams en klanten “van overal”. Haar overtuiging is dat de wereldwijde pandemie veel organisaties het zetje heeft gegeven dat ze nodig hebben om te gaan inhuren op basis van talent in plaats van locatie, zoals innovatieve bedrijven als Basecamp en InVision.
“Mensen gaan aan hun managers vragen: ‘Waarom moet ik elke dag twee uur in de file zitten als ik thuis net zo productief kan zijn?'” zegt ze. “En als dat geaccepteerd wordt, vergroot dat de mogelijkheid om mensen over de hele wereld aan te nemen. Immers, als je thuis werkt, ben je niet op kantoor. Dus wat maakt het uit waar dat thuis is?”
Dat gezegd hebbende, gelooft Anita niet dat virtuele immigratie op korte termijn plaatsgebonden inhuur zal inhalen, en voegt eraan toe: “Wij voorspellen dat de toekomst van werk een gemengde opstelling van werknemers op locatie en op afstand zal omvatten.” Want hoewel samenwerken op afstand zijn voordelen heeft, zijn er nog steeds enkele duidelijke beperkingen.
De uitdagingen van werken op afstand
Ten eerste, om een virtueel team te managen hebben leiders nieuwe vaardigheden nodig, legt Anita uit. Niet alleen moeten ze uitblinken in het stellen van duidelijke mijlpalen en deadlines, maar ze moeten ook eindresultaten en uitkomsten beheren, en zeer hands-on zijn tijdens het hele traject. Niet iedereen is daar goed in. Bedrijfsleiders moeten dus echt nadenken over hoe ze hun managers in staat kunnen stellen virtuele leiders te worden.
Ten tweede kunnen gezondheid en welzijn van werknemers vanuit huis moeilijk te managen zijn. Als werknemers buitenshuis werken, kan het lastig zijn om te beoordelen hoe het met ze gaat. Bedrijven moeten manieren vinden om veilige ruimten te creëren om de betrokkenheid van werknemers aan te pakken en gezond gedrag en praktijken aan te moedigen.
Gelukkig wijst Anita erop dat een groot aantal bedrijven zich haast om deze white-space mogelijkheden in te vullen.
De uitdagingen van werken op afstand
VIRBELA
Digitaal studeren en samenwerken kan saai en onpersoonlijk zijn. Er gaat tenslotte niets boven het herhalen van projecten met collega’s en medestudenten om het geleerde te laten bezinken. VirBela probeert deze persoonlijke ervaring na te bootsen in de digitale wereld door virtuele campussen en vergaderzalen te creëren voor een meer meeslepende ervaring. Met hun avatars kunnen gebruikers deze online ruimtes verkennen en andere mensen ontmoeten zoals ze dat persoonlijk zouden doen, zonder hun huis te verlaten. Het bedrijf wil gebruikers het gevoel geven dat ze echt een conferentie bijwonen of een cursus volgen.
STRYVR
Sommige cursussen zijn te gevaarlijk of te duur om in het echt te doen, dus is virtuele en augmented reality (VR en AR) training gewoon verstandiger. Stryvr is een van de vele bedrijven die AR-trainingsprogramma’s aanbieden voor bedrijven die hun werknemers op schaal willen bijscholen. Maar Anita betoogt dat het potentieel heeft voor teams op afstand, en wijst erop dat we deze technologie wellicht gebruikt zullen zien in werk-van-huis toepassingen, gewoon omdat mensen hun klasgenoten en collega’s in levende lijve willen zien.
NEUROLYTIEK
Hoe weet je of iemand 2000 mijl van je vandaan cultureel bij je bedrijf past? Huur een computer recruiter in. Neurolytics is een platform dat AI gebruikt om potentiële kandidaten te beoordelen aan de hand van “gedragskenmerken uit psychofysiologische biometrie.” Ze stellen dat hun wervings-scanprocedure de diversiteit kan vergroten door onbewuste vooroordelen uit het proces te halen, terwijl organisaties ook beter met potentiële kandidaten kunnen omgaan (en ze niet wegjagen).
HUAPII
Buitenlandse werknemers kunnen de locatiespecifieke ervaring missen waarvan veel werkgevers denken dat die nodig is voor bepaalde functies – Huapii moedigt bedrijven aan om niet langer geobsedeerd te zijn door functieverleden en in plaats daarvan te gaan denken aan vaardigheden. Ze bieden organisaties een intern platform dat de vaardigheden van werknemers opsomt in plaats van ervaring. Door een mentaliteit van vaardigheden boven ervaring aan te nemen, opent de kandidatenpool zich plotseling, en kunnen recruiters op zoek gaan naar potentieel in plaats van naar mensen die precies hetzelfde hebben gedaan. Dit geeft werkgevers veel meer flexibiliteit, niet alleen bij het aannemen van mensen over de hele wereld, maar ook bij de interne aanwerving. Hun ideale kandidaat zit misschien wel op een andere afdeling te wachten op juist die kans.
Is werk zonder verhuizing de toekomst?
Naast de technische en logistieke belemmeringen van virtuele samenwerking zijn er natuurlijk ook zorgen over wat het werven zonder grenzen kan betekenen voor de lokale arbeidsmarkt. Niet alleen zal de concurrentie voor werkzoekenden toenemen, maar ook zouden bedrijven hun remmingen kunnen verliezen als het gaat om het aannemen van off-shore talent dat bereid is hetzelfde werk voor minder te doen. Ongetwijfeld zullen er onvermijdelijk nieuwe hindernissen opdoemen als regeringen ingrijpen. Maar net als bij de off-shore productie daarvoor, voorspellen wij dat geen enkele hoeveelheid regelgeving de voordelen van een toekomst zonder relocatie zal kunnen wegnemen.
Dit artikel kwam hier voor het eerst uit.
